Sta stil bij de mooie dingen

Er zijn zoveel mensen op de wereld die alles maar als ‘gewoon’ beschouwen. Die vinden alles normaal. Zitten in de put of zitten te zeuren bij het minste of geringste en doen heel weinig voor andere mensen. Zij staan een beetje egoïstisch in het leven. Maar het leven is helemaal niet normaal en gewoon, het leven kan heel mooi maar ook heel moeilijk zijn. Ze staan niet stil bij kleine dingen zoals vogeltjes die elke morgen luidkeels de ochtend verwelkomen, of kleine kinderen die op een schoolpleintje aan het lachen zijn. Laat staan de geur van pas gemaaid gras op een hete en vrije zondag middag. De bossen die miljoenen geuren de wereld in laten gaan, geuren die stuk voor stuk lekker ruiken. Wakker worden omdat de zon in je gezicht schijnt en je gelijk weet dat het een pracht dag gaat worden. Dat soort dingen ervaren hun niet als mooi maar als normaal. En dat is niet te begrijpen. Als het leven zich dan een keer tegen hun keert dan zitten ze gelijk in zak en as en kunnen het nog net op brengen om tegen iedereen te vertellen hoe zielig ze zijn. Ze zoeken geen oplossing of adviezen maar een luisterend oor voor hun zielig verhalen. Vaak zijn die verhalen niet eens echt zielig, maar die mensen hebben gewoon nog niets meegemaakt in hun leven. Alles kwam hun aanwaaien en namen alles gewoon zoals het kwam en stonden nergens bij stil. Ik denk dat als je in je leven iets hebt meegemaakt wat echt heel veel invloed heeft gehad op je leven dat je veel meer kan genieten van de dingen die je nog wel hebt. Zoals de mooie dingen die ik hierboven heb gemeld. Denk eens na wat er allemaal abrupt kan gebeuren in je leven. Er kan iemand overlijden, iemand kan je kwetsen, je kan in een situatie zitten dat je totaal niet lekker zit, mensen kunnen dingen over je denken terwijl dat helemaal niet zo is, er kan een roddel over je lopen, je vriend of vriendin kan vreemdgegaan zijn of je krijgt een slecht bericht over je gezondheid. Dan slaat het toch nergens op om niet optimaal te genieten van de momenten waarop het echt heel goed met jou en mensen rondom jou gaat? Inderdaad, dat slaat nergens op. Ga genieten van je leven, neem niet alles zomaar voor lief. Sta stil bij de dingen die je leven in kleuren. Sta stil bij je gezondheid en bij de gezondheid van anderen. Sta stil bij het feit dat je nog al je dierbare bij je hebt. Sta stil bij het feit dat jij en je partner nog smoorverliefd op elkaar zijn. Sta stil bij het leven. Geschreven door Colin Heikens (c) Copywrite

Vertrouwen

Het gevoel dat je dingen niet kan vertrouwen kan je helemaal gek maken in je hoofd. Je kunt jezelf helemaal op laten vreten door de gevoelens van wantrouwen, wantrouwen naar alles wat er ook maar is. Je vertrouwd er niet op dat alles wel komt zoals het komt, je vertrouwd er niet op dat je vriendin je trouw blijft of in ieder geval bij je blijft op welke manier dan ook. Je vertrouwd er niet op dat dingen ook goed kunnen gaan, je vertrouwd geen mensen en je vertrouwd het leven niet meer. Wat doe je dan? Geen idee. Het enige dat ik weet is dat een gebrek aan vertrouwen veel meer kapot maakt dan je wilt. Je hakt jezelf niet als het ware door midden maar je breekt nog iemands hart, het hart van je vriendin. En dat is het moment waarop het inklapt, het je totaal onderuithaalt en je helemaal sloopt. Het moment dat je er achter komt dat je niet alleen jezelf benadeeld door zo ‘raar’ te denken maar ook je vriendin heel veel pijn doet. Haar het gevoel geven dat ze niet te vertrouwen is, ook al wil je dat helemaal niet zo over laten komen raakt haar ook in d’r ziel. Het feit dat je dingen hebt meegemaakt in het verleden wil niet zeggen dat dat nog een keer gaat gebeuren. Het feit dat er ooit iemand bij je is vreemdgegaan, het feit dat je je beste vriend hebt verloren in een ongeluk, wil allemaal toch niet zeggen dat je nooit meer het leven kan vertrouwen? Het vertelt alleen dat je niet weet hoe het is dat iemand waar je ongelooflijk veel van houdt voor altijd bij je kan blijven en niet ineens weggerukt wordt. Hoe komt het dat je altijd bang moet zijn dat er iets ergs gebeurt als je vriendin naar school fietst, uitgaat, moet werken of aan het sporten is? Op die manier kan je eigenlijk niet leven want je maakt jezelf en anderen helemaal gek. Je gaat zeuren, je gaat vragen stellen, je gaat achterdochtig doen. Je gaat er alles aan doen om haar niet in zo’n situatie te laten komen. Je probeert haar elke keer met de auto weg te brengen, je probeert haar tegen te houden als ze uit wil gaan. Je ligt nachten wakker als ze aan het werk is en kan pas slapen als ze je diep in de nacht gebelt heeft om te vertellen dat ze veilig thuis is. En wil je wilt er elke keer bij zijn als ze gaat sporten. Dat kan je niet volhouden. Je wordt boos op jezelf als ze toch gaat fietsen, uitgaat, gaat sporten of wat dan ook. Je wordt boos op haar, je gaat zeuren, smsen, bellen omdat het aan je vreet dat je niet weet hoe het met d’r gaat. Je kunt niet slapen, je kunt niet eten, je kunt niets anders dan denken aan haar. Je voelt je klote en eenzaam, kan niet lang stil zitten, toch voel je je moe maar slapen lukt ook niet. Je bent zenuwachtig, al uren voordat ze überhaupt thuis weg is gegaan. Je ziet tegen dagen op dat je weet dat ze niet dicht bij je in de buurt is. Je plant alles maar dan ook echt alles tjokvol als ze een weekend weg is, zodat je altijd afleiding hebt. Je wilt graag smsjes van d’r ontvangen om te weten hoe het met d’r gaat, maar als je dan eindelijk een smsje van d’r hebt gekregen wil je ‘m niet lezen omdat je haar dan nog erger zal gaan missen. Je bent bang dat je d’r nooit meer zal zien, dat er iets met haar gebeurt ook al is dat waarschijnlijk niet het geval. Je wil er naar toe maar ook haar de vrijheid geven om te doen en laten wat ze wil, ze heeft namelijk ook een sociaal leven. Je wil haar heel erg veel smsen, maar ook weer niet te veel want je wil d’r niet storen op haar weekend. Je wil d’r bellen maar dat doe je dan toch niet omdat je niet wil dat ze merkt dat jij je kut voelt en op die manier haar weekend verpest. Je leest krabbels van voor jou vreemde jongens op haar hyves die niets voorstellen, je leest krabbels van vriendinnen op haar hyves die je niet begrijpt en waar dingen worden besproken die jij als verdacht opmerkt, je wordt nog achterdochtiger en nog bozer op ‘de rest’. Je voelt je eenzaam en alleen, verdrietig en verlaten ook als is ze nog bij je. Je bent bang omdat je al zoveel zo abrupt bent kwijt geraakt in je verleden dat je haar ook kwijt raakt. Je wilt zo graag dat ze voor altijd bij je blijft en daarom probeer je er alles aan te doen om haar te beschermen tegen alles en iedereen. Maar eigenlijk hoor ik haar te beschermen tegen mijn gedachtes, mijn gevoelens, mijn irritaties en wantrouwen, mijn ideeën, mijn uitingen en mijn handelingen, mijn achterdocht, mijn kijk op dingen en mijn verleden. Misschien moet ik haar wel beschermen tegen mijzelf.Mijn gevoel voor jou valt niet te verwoorden, wat mijn gevoel doet met mij wel.

Irritatie

Weet je wat mij irriteert? Dat je met sommige mensen niet kan communiceren. Dat vind ik 1 van de aller ergste dingen in het dagelijkse leven. Dan wil je bijvoorbeeld iemand snel even aanschieten om iets aan haar te vragen, zo even tussen neus en lippen door. Je ziet zelf ook wel dat ze in een gesprek is met iemand, maar het is maar een klein vraagje wat voor jou een heel belangrijk antwoordt heeft en zei heeft dat antwoordt met een simpele en kleine ‘ja’ of ‘nee’. Denk maar niet dat je reactie krijgt. En als je wel reactie krijgt dan krijg je een lading gezeik of je heen. ‘Zie je niet dat ik in gesprek ben?’ Voordat ik dan kan antwoorden moet ik alweer antwoorden op de rest van de retorische vragen die mijn kant op worden gesmeten. Ik bereik nu met een heel snel tempo mijn kookpunt. 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10! ‘Je kan toch wel even ‘ja’ zeggen? Of
‘nee’ het zal me ook wat, zeg maar ‘nee’ dan heb ik tenminste iets. Maar ga niet langer je eigen gesprek ophouden door je aan mij te irriteren op je eigen irritante manier. Ik zeg tot overmaat van ramp ook nog: ‘ Je had allang antwoord kunnen geven op mijn vraag, dan was ik allang weggeweest en had jij je belangrijke gesprek voort kunnen zetten’. Zulke dingen moet je blijkbaar niet zeggen in zo’n discussie want het kwam de discussie niet echt ten goede. De persoon waar ik mee in discussie lig, een discussie die eigenlijk totaal onnuttig is, maakt een wegwerp gebaar met d’r hand. Ik krijg op dit moment zo heel vreemd gevoel in mijn hoofd, het jeukt een beetje, het is niet echt prettig. Ik word er meer en meer geïrriteerd door, ik krijg het warm en mijn handen beginnen langzaam mijn vingers 1 voor in uit zijn kom te trekken tot je 10 keer ‘pok’ hoort. Ik vraag haar waar het op slaat om mij zo te behandelen. Ze geeft antwoordt met de woorden: ‘Gewoon, daarom’ En ze lacht, niet lief lachen maar zo’n geniepig vies lachje. 2 woorden die ik toch al haat, haat ik op dit moment nog zoveel meer dan normaal. Ik vraag haar of ze hier een kick van krijgt en of ze het grappig vind? Ze zegt: ‘Nee’ met een verbaasde en irritante blik. ‘Waarom lach je dan’? is mijn vraag aan haar. ‘Ik lag helemaal niet om je’ is haar antwoord terug. Op dit moment komt er bij elke snelle uitademing stoom uit mijn neus, mond en oren. ‘ Ik zei niet dat je om mij lacht, ik zei: waarom lach je dan?’ ‘Ooh gewoon, zegt ze’. En draait zich naar de persoon waarmee ze zo druk mee aan het praten was dat er een kleine ‘ja’ of ‘nee’ niet af kon. Tot 10 tellen lukt op dit moment niet meer, ik voel alleen nog mijn warme adem en mijn nog hetere hoofd. Heb geen gevoel meer in mijn benen en denk met iedere gedachte wat ik haar wel niet kan aandoen. Ik besluit op het laatste moment maar zelf te kiezen voor een antwoord op de vraag: ‘Hee heb je nu tussendoor heel even tijd voor me’? Neem aan dat het een ‘Nee’ was.
Geschreven en meegemaakt door Colin Heikens ©Copyrwrite

De Politie

Jongens jongens jongens, wat baal ik vandaag enorm. Je rijdt op een weg waar je 80 mag rijden, ik rijd netjes 80 km/ph. Nou zoals iedereen weet moet je je gordel om hebben, had ik ook. Lichten aan, richting aangeven bij elke afslag, rotonde en in/uitvoegstrook tot het gewenste en wettelijke punt. Rijbewijs bij, niet onnodig getoeterd na de vele bekende die ik onderweg tegen kwam, spiegels goed gebruikt, muziek niet te hard (Dat is geen vereiste maar ach nu ik toch zo goed bezig ben let ik daar ook gewoon op) Het mieserde een beetje dus ik had mijn ruitenwissers aangezet zodat ik nog voldoende zicht op de weg had. Dus je zou denken 'een gemakkelijk ritje naar huis'. Maar niets was minder waar. Mijn moeder was naar het ziekenhuis voor een belangrijke afspraak en ik was heel erg benieuwd hoe het met d'r was, stukje interesse. Dus ik denk 'laat ik d'r eens even bellen' want ik wist ongeveer hoelaat ze klaar zou zijn. Dus ik belde mijn moeder op en vroeg hoe het met d'r was. Ze zei: 'Zal ik je even terug bellen? Anders kost het je zoveel geld' Ik dacht: 'Ja doe maar, die 2 euro heb ik liever in mijn broekzak dan dat ik die aan "Orange" moet betalen. 2 Euro is immers best veel geld. Mijn moeder belt terug met wat informatie die ik nog wilde weten en ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel (leuk galgje-woord) en ik zie met een noodgang een grijze volkswagen golf op mij afkomen rijden. Ik hoor mezelf nog denken 'Wat een eikel ik ga heus niet harder dan 80 km/ph rijden dadelijk staat er ergens politie, heb ik een boete. Laat me heus niet opfokken door jou, hou me mooi aan de regeltjes. En ik kijk nog een keer en ik zie 2 mannen zitten met een blauw/zwart pak en een wit overhemd aan. 'Dat is toch prettig dat carpoolen naar je werk, scheelt je een hoop geld. Wat zouden hun voor baan hebben? Vast een goede want ze zitten mooi in pak en hebben zelfs van die glimmende gouden dingentjes op hun schouders zitten. Ach, wat zal het mij ook. 'Mam daar ben ik weer, ik ga maar ophangen ik spreek je straks thuis wel. Doeg'. Ik rijd rustig door en geef netjes richting aan bij elke bocht, invoegstrook, uitvoegstrook en afslag en rotonde en wat dan ook. Ik rijd gewoon zoals ik normaal ook doe. Je zou toch maar eens een boete moeten betalen, vind ik zo'n zonde van je geld. Kan je beter een keer lekker uiteten gaan of iets dergelijks. 'Die auto zit nou al wel heel lang achter mij aan, begin een beetje zenuwachtig te worden'. Het kwartje hoor ik langzaam naar beneden vallen en ja hoor, het valt daadwerkelijk KNAL hard op de grond op het moment dat ik in mijn achteruitkijkspiegel kijk: STOP POLITIE. Een boete van 130 euro! 130 euro! waaaah!! Dat kan toch niet? 130 euro boete voor BELLEN??? Meneer de politie agent, ik wordt zwaarder behandelt dan sommige moordenaren, die komen er met voorwaardelijk van af. 130 euro, sorry maar is dat niet een klein beetje overdreven? Ik leer mijn lesje ook wel als je me 40 cent boete geeft, jullie verdoen mijn tijd nu sowieso al, dat is al boete genoeg. Meneer de agent ga iemand anders lastig vallen met je 'naaien van mensen' als beroep en ga ECHT de straat op om ECHTE boeven te vangen in plaats van in de struiken liggen wachten met je politie'maatje' en dan snel je auto-tje in springen als er iemand te hard rijdt of een telefoon in zijn hand heeft. Een hand waarmee hij toch niets doet tijdens het auto rijden want hij heeft een automaat en hoeft de niets te doen met zijn rechterhand. Alsjeblieft, neem jezelf serieus en zeg voortaan als je wegloopt net nadat je mij de bekeuring hebt gegeven niet heel vriendelijk: 'Een fijne dag nog jongen'.

Heden, verleden en toekomst

Het heden is er gewoon eigenlijk nooit, tenminste het valt niet aan te geven want zodra je in het heden bent is het alweer het verleden en als je over het heden praat dan is het ook weer verleden. Heden kan dus nooit de toekomst zijn. Toekomst kan wel verleden worden en ook heden. Dus ga eens na: Toekomst kan heden worden maar heden geen toekomst? Is dat niet hetzelfde als: Een koe is een dier met een staart maar een dier met een staart hoeft nog niet perse een koe te zijn? Want wat er in de toekomst is kan het heden worden, tenzij je de toekomst verkeerd voorspelt want dan komt het natuurlijk nooit in het heden. De precisie van ‘in het heden’ kan je dus niet aangeven. Dan vraag ik me af wat ‘in het heden’ is, want het valt niet aan te tonen. Is het niet zo dat als je iets niet aan kan geven of aan kan tonen dat het er eigenlijk niet is? Stel jezelf eens de vraag: In het heden, wat is dat nou eigenlijk? Daar heb ik eigenlijk maar 1 antwoord op: In het heden is elke keer het moment waarop je leeft, het gaat steeds met je mee en veranderd nooit van plaats. Dat doet het verleden juist wel en de toekomst ook. Wat in het verleden ligt, gaat steeds verder weg liggen. En wat in de toekomst ligt, komt steeds dichterbij. Het heden dat neem je elke dag, elk uur, zelfs elke seconde met je mee en veranderd nooit van zijn ligging. Die ligging bedoel ik natuurlijk spreekwoordelijk want het bestaat eigenlijk niet, het is gewoon een woord waarmee je iets aangeeft. Net als een stoel of tafel. Dat zijn ook maar woorden waardoor je weet wat iemand bedoeld.

Het verleden. Tja het verleden, het oude vertrouwde verleden. Iets wat er altijd en eeuwig zal zijn sinds de dag dat de mensheid begon en eigenlijk al daarvoor. Ik kijk liever niet terug naar het verleden want het verleden ligt achter mij. Het verleden komt sowieso nooit meer terug en je kan er niets meer aan veranderen. Verleden zegt het eigenlijk al in het woord zelf. Het is het ‘leed’ van ‘ver’ Waarom zou je dan terug willen als het eigenlijk alleen maar leed is? Als het leuk was geweest dan had je het wel als herinnering onthouden en afgespeeld in het heden. Dus het verleden is een goed iets, want je herinnert je de leuke dingen wel in het heden als je dat zelf wilt. De rest laat je achter je en kan je vergeten als je dat zelf wilt. Als het verleden er niet was geweest dan was er niets geweest. Helemaal niets.

De toekomst. De toekomst is een mooi iets, een geweldig iets. De toekomst is iets waar je naar toe leeft. Zie je leven als een balk en daar in staan 3 puntjes. 1 puntje voor het verleden, 1 puntje voor het heden en 1 puntje voor de toekomst. Het puntje van het verleden ligt aan het begin van de balk en het puntje van de toekomst ligt aan het eind van de balk. Het puntje van het heden verschuift steeds meer naar de toekomst toe. Je leeft dus eigenlijk voor de toekomst. In tegenstelling tot je verleden kan je toekomst opraken, op dat moment ben je dood. De toekomst is de hoop waaraan je je vast kan houden, is het licht dat je eindelijk weer kan zien aan het einde van een heel erg slechte periode in je leven. De toekomst is de kracht van de mens. Ik leef per dag maar kijk graag naar mijn toekomst.

Het heden spreekt mij het meest aan, want daar kan eigenlijk altijd van op aan. Je verleden kan je nooit meer veranderen en je toekomst juist te veel. Te veel dat het me soms bang maakt, bang maakt dat mijn toekomst er uit komt te zien als mijn verleden. Colin Heikens

Echte schoonheid zit van binnen

Mensen zeggen altijd: echte schoonheid zit van binnen. Maar of dat klopt daar valt nog over te discussiëren, niet met mensen uit mijn klas maar met mensen die weten hoe dat moet. Want schoonheid is naar mijn mening iets dat je niet kan zien. Maar ja als je het niet kan zien kan je er eigenlijk ook niet echt over oordelen toch? Maar kan je iets dan niet laten blijken? Dat je iets niet ziet maar je weet wel dat het er is omdat het soms naar voren komt. Zoals een karakter, aardig voor andere zijn, vriendelijkheid, niet zo’n centen pik zijn, vrolijk, behulpzaam, sociaal. Zijn die dingen niet veel belangrijker? Voor mij wel, voor mij geldt dat echt veel meer als schoonheid dan iemands uiterlijk. Maar hoe komt het dan, en nu praat ik voor mezelf en voor een hele hoop andere mensen, dat als iemand heel lelijk is en nu bedoel ik ook echt heel erg lelijk, dat je er niet mee gaat praten in eerste instantie? Terwijl haar of zijn karakter misschien wel 10 keer mooier is dan dat mooie meisje of die mooie jongen waar je al een tijd een gesprek mee wilt voeren. Dan geldt het begrip: echt schoonheid zit van binnen, ineens voor een stuk minder mensen inclusief mijzelf. Hoe komt dat dan? Ik heb echt geen enkel idee. Ik denk dat niemand daar een echt feitje over heeft. Wat ik wel weet uit eigen ervaring, je kan beter een meisje en jongen aan de haak slaan met een goed innerlijk dan met alleen een goed uiterlijk. Natuurlijk kan je het allerbeste een meisje of jongen aan de haak slaan met een goed innerlijk en een goed uiterlijk. Maar met dat meisje heb ik al een relatie dus dat gaat voor jullie nu niet meer op. Even alle gekheid achterwege gelaten, ik denk dat het beter is als je voor het innerlijk gaat. Daar heb je meer aan, die relaties houden langer stand en je kan werken aan een toekomst. Als je alleen voor het uiterlijk gaat dan heb je continue ruzies en ben je het standaard niet met elkaar eens. Daarom is het van belang dat je een partner zoekt die goed bij je past. Even aantrekkelijk, een even mooi karakter en een zelfde kijk op dingen als jou wat betreft innerlijk en uiterlijk. Colin Heikens.

Discussie

Er zijn mensen bij mij op school, betergezegd bij mij in de klas die geen discussie kunnen voeren. Die voelen alles aan als kritiek en als belachelijk maken van een ander, maar niets is minder waar want discussie voeren is altijd over een onderwerp en daar heeft iedereen zijn of haar mening over. Een mening, een mening zegt het al. Jij meent iets, maar dat is vanuit jouw eigen perspectief. Dat hoeft helemaal niet de mening te zijn van iemand anders. Als iemand zegt:' Ik vind Nederland vol en wil geen buitenlanders in mijn land hebben' Dan is dat zijn volste recht om zo te denken over Nederland en buitenlanders.Maar het is dan ook mijn volste recht om het daar helemaal mee oneens te zijn. Vanuit die perspectieven kun je gaan discussieren met elkaar. Als er dan mensen zijn die op elk woord dat je zegt gaan zeggen: '' dat is niet waar'' of '' dat slaat nergens op'' dan heb je het lekker getroffen. Discussieren is eigelijk met die woorden niet meer mogelijk want ze snappen de essentie van discussieren niet. Ze weten niet hoe het moet, hoe het er aan toe gaan of hoe je je mening goed kan onderbouwen. Want dat zijn ook vaak de mensen die gaan roepen: " daar ben ik het niet mee eens''. ' Oke' zeg ik dan. ''Waarom dan niet als ik vragen mag'? 'Nou, gewoon dat vind ik gewoon zo' wordt er dan geroepen. Lekker sterk onderbouwd. Enfin, door met de discussie. Ze vinden mijn mening niet belangrijk, vertellen ze je open. Maar als ik geen mening had gehad dan hadden hun geen discussie en dan werd er ook niet om hun mening gevraagd. Er zijn meningen nodig, altijd en overal. Als er geen meningen zijn of als er maar een mening is van 1 persoon of 1 bepaalde groep dan wordt er altijd gekozen voor die manier en valt er geen discussie te voeren. Dus vrijheid van meningsuiting is een heel belangrijk iets. Mensen vergissen zich daar vaak sterk in. Ik hoop dat mensen onthouden dat je een mening mag geven over een bepaalde zaak maar als je dat doet, dat je dan ook even onthoudt dat er nog meer mensen zijn. En die mensen hebben ook allemaal een mening, luister daar ook naar. Ik heb het nu over een simpele discussie in de klas. We voerden daar een discussie over de juiste manier van discussie voeren. Gaven onze mening over hoe je je mening het beste kan geven. Dit gebeurt niet alleen in mijn klas, maar op een veel grotere schaal. In de 2e kamer. In bepaalde landen, tegen andere bepaalde landen. En daar moeten wij als mensen ons toch echt zorgen over maken. Luister naar elkaar, bepraat dingen. Als je ergens niet uit komt ga dan niet gelijk schieten of vechten. Discussies bestaan om ze ook te kunnen voeren, dat lukt nooit op een agressieve manier. Dat lukt alleen op een rustige en verzorgde wijze, door middel van je mening geven en ook de mening aan te horen van de andere partij. Luisteren naar elkaar, ik heb het gevoel dat mensen het woord 'luisteren' al heel lang uit het oog verloren zijn.